Perska Alternatywa

Jedna mamusia, a tatusiów dwóch ?!??

Tak! To co niemożliwe u człowieka jest możliwe u kotów. W jednym miocie mogą urodzić się kocięta po więcej niż jednym kocurze. I wtedy ustalenie ojcostwa pojedynczego kociaka może być nastąpić jedynie na drodze badań genetycznych.
Jak może dojść do sytuacji, tak wydawałoby się, paradoksalnej?
Jest to związane z tym, że owulacja (uwalnianie komórek jajowych ) u kotki nie następuje spontanicznie w czasie rui a jest wyzwalana w trakcie aktu kopulacji.
Kocur pokrywa kotkę, następuje owulacja, zapłodniona komórka jajowa (odbywa się to w jajowodach) wędruje w ciągu kilkudziesięciu godzin do macicy gdzie zagnieżdża się w jej rogu. Ale ruja trwa nadal!! (może to jeszcze trwać kilkanaście godzin) i jeśli w tym czasie dojdzie do pokrycia jej innym kocurem cały opisany wyżej łańcuch zdarzeń powtórzy się. Wtedy w jednym rogu macicy może rozwijać się płód po jednym kocurze a w drugim po „tym drugim”!!!
Nazywamy to „nadkryciem”.

U kotów występuje również zjawisko „nadpłodnienia” (superfetatio).
Mimo zapłodnienia może się przydarzyć, że u kotki po jakimś czasie pojawi się ruja i jeśli wtedy zostanie ona pokryta może dojść do sytuacji kolejnego zapłodnienia. Jest to jednak możliwe jedynie w bardzo wczesnym stadium ciąży.
W takiej sytuacji najczęściej dalej rozwija się pierwszy płód a kolejny po pewnym czasie zamiera (zostanie wydalony w czasie porodu lub wchłonięty przez organizm kotki). Bardzo rzadko jednak może rozwijać się dalej i wtedy drugi płód rodzi się w jakiś czas po pierwszym. Bywa też, że powoduje to poronienie już rozwijających się płodów.

Kotka została pokryta przez kocura i ... jak poznamy czy zaszła w ciążę?
* - Pierwszą oznaką, że kotka została zapłodniona jest bardzo szybkie zaniknięcie oznak rui;
* - Po około trzech tygodniach sutki koteczki przybierają kolor ciemnoróżowy (malinowy);
* - Waga kotki zaczyna się powoli zmieniać (kotka może przybrać na wadze od 1 do 2 kg w zależności od liczby rozwijających się płodów;
* - Około 5 tygodnia brzuch kotki zaczyna się zaokrąglać (pod żadnym pozorem nie wolno naciskać brzucha aby policzyć płody ponieważ może to doprowadzić do ich uszkodzenia);
* - Od szóstego tygodnia zaczynają być widoczne ruchy płodów;
* - Kotka zaczyna szukać sobie zacisznego miejsca w domu do urodzenia kociąt;

Ile trwa ciąża? Dokładnie, co do dnia tego określić nie można. Średnio przyjmuje się, że około 9 tygodni i jest to zależne od rasy naszej koteczki. U ras długowłosych 62-65 dni, u kotów syjamskich 65-68 dni, u kotów europejskich krótkowłosych 55-60 dni. Dla kotów perskich przyjmuje się, że trwa 62-66 dni. Za ciążę przenoszoną uznaje się ciążę ponad 71 dniową, wtedy jest niezbędna nasza ingerencja i wykonanie cesarskiego cięcia.

Porodówka?
Tak, dobrze jest przygotować kotce miejsce gdzie będzie mogła czuć się bezpiecznie i wygodnie oraz gdzie będziemy mogli zadbać o czystość. Dobrym rozwiązaniem jest przygotowanie kartonowego pudła o wymiarach około 40 x 50 i wysokości 30-40 cm. Takie pudło ustawiamy w zacisznym, lubianym przez kotkę miejscu.
Ale zaakceptowanie, lub nie, takiego miejsca zależy tylko od kotki która musi czuć się absolutnie bezpiecznie w miejscu gdzie zdecyduje się rodzić. Możemy jedynie w dniach poprzedzających spodziewany poród przyzwyczajać ją do wybranego przez nas miejsca kilkakrotnie wsadzając ją do niego i tam głaskać lub podać kilka kąsków ulubionego smakołyku.
Sygnałem do zbliżającego się porodu jest wzrastające zaniepokojenie kociczki, czasami częste bieganie do kuwety a w szczególnych wypadkach (gdy zwierzątko jest bardzo związane z nami emocjonalnie) kotka potrafi przyjść do opiekuna i zasygnalizować głosem początek porodu.
Często kotka wybiera na miejsce porodu głęboką szufladę lub szafę, co nie jest zbyt wygodne dla opiekuna.

My się denerwujemy a kotka zaczyna rodzić!
W większości przypadków nasz niepokój nie jest uzasadniony, koteczka doskonale potrafi dać sobie radę sama. Jedynie gdy jest to pierwszy poród kotki perskiej musimy „mieć w pogotowiu” lekarza weterynarii gdyż zdarza się, że kotka nie jest w stanie dać sobie sama radę. Dzieje się to dlatego gdyż mające się narodzić kociaki mają stosunkowo dużo większą głowę niż u innych ras i rozszerzenie kanału rodnego musi być większe.
Sam poród można podzielić na trzy fazy.
Faza pierwsza.
Długa, mogąca trwać nawet do 6 godzin a jej początek jest rudny do zauważenia. Następują pierwsze (rzadkie jeszcze) skurcze, kotka zaczyna okazywać zaniepokojenie, szybciej oddycha, czasami ziaje i pomrukuje. Rozpoczyna się otwarcie szyjki macicy w której widać fragment błon płodowych oraz pojawia się przeźroczysty śluz w pochwie. Odchodzą wody płodowe czasami z odrobiną krwi.
Następuje faza druga.
Ten etap powinien trwać od 10 do 30 minut (jeśli przedłuża się powyżej 1 godziny natychmiast wzywamy lekarza), w tym czasie kotka zaczyna przeć (często w pozycji „skurczonego przysiadu”) czym wspomaga naturalne skurcze. Parcie początkowo niezbyt częste zaczyna się nasilać (15-30 sekund), kotka liże srom i już nie opuszcza wybranego do porodu miejsca, w ujściu pochwy jest już widoczna błona płodowa otaczająca kociaka (powinien pęknąć w pochwie czasami jednak pęka dopiero w szparze sromowej, w bardzo rzadkich wypadkach błona płodowa nie pęka i płód pozostaje w nim, należy wówczas natychmiast po jego wyjściu przerwać go gdyż jeśli tego nie zrobimy kociak udusi się), następuje kilka bardzo silnych skurczów i kociak przychodzi na świat. Musimy być bardzo czujni gdyż jeśli bóle są niezwykle silne kotka może zbyt gwałtownie „pomagać” sobie pyszczkiem niemal wyciągając z dróg rodnych rodzący się płód (w otaczającej go błonie płodowej) i może odruchowo go pożreć!
Kociak zwykle rodzi się główką do przodu z wyprostowanymi przednimi łapkami (tylne pozostają zgięte), przy odwrotnym ułożeniu płodu (pośladkowym) wyprostowane są łapki tylne a przednie i główka przykurczone.
Po urodzeniu kociaka kotka zaczyna wylizywać go i przegryza pępowinę. Możemy jej w tym pomóc zaciskając ją na chwilę bardzo mocno palcami lub (co jest pewniejsze) zawiązując mocno nitkę w odległości około 2-4 cm od brzuszka kociaka i potem odcinamy wyjałowionymi nożyczkami około 0,5 cm nad węzłem. Możemy również pomóc oczyścić nozdrza kociaka z resztek śluzu.
W tym czasie następuje trzecia faza porodu.
Kotka „rodzi” łożysko i błony płodowe. Kotka może chcieć zjeść łożysko na co możemy pozwolić, ale nie więcej niż 1-2 gdyż grozi to wywołaniem niestrawności i biegunki.

Następuje przerwa przed urodzeniem następnego kociaka, może trwać od kilku minut nawet do 2 godzin. Następny poród przebiega również trójfazowo tak jak pierwszy (odstępstwem od tego schematu jest poród bliźniąt jednojajowych, które mogą mieć wspólne błony płodowe i łożysko). Bywa czasami, że (przy dużych ilościowo miotach) może nastąpić, trwająca nawet kilka godzin, przerwa w czasie której kotka odpoczywa i zajmuje się narodzonymi kociętami. Nie jest to sygnałem alarmowym jeśli pierwsza część porodu przebiegała normalnie, jeśli jednak przerwa przedłuża się ponad 2 godziny (a mamy pewność, że nie wszystkie kociaki przyszły na świat) wzywamy lekarza!!

Jeśli poród zakończył się, następuje obkurczanie macicy i wydalanie pozostałości macicznych (może to trwać nawet kilka dni) dobrze jest więc wspomóc kotkę farmakologicznie szczególnie jeśli poród był ciężki lub duży ilościowo.

Teraz pozostaje nam już tylko odchować prawidłowo kociaka!