Perska Alternatywa

Mam cztery łapki, kosmaty ogonek, wąsiki i maleńkie uszka. Jestem kotką, perską kotką.
Już od dłuższego czasu domagam się od Mojej żeby przestała tyle ślęczeć nad pisaniną, dziś odpowiedziała mi
– Napisz coś sama!
Czemu nie, mogę napisać.

Powiem Wam co to znaczy „mieć człowieka”. Oczywiście IM się wydaje, że to ONI mają NAS, ale to absurd oczywiście!

Czyli, mieć właściciela doskonałego!

Kto to taki, zapytacie? To taki „ogłupialec” który świata nie widzi poza nami, kotami. Zrobi wszystko abyśmy czuli się dobrze, mieli wszystko niezależnie od trudu włożonego w zdobycie tego czegoś. To taki człowiek który „od ust sobie odejmie” i będzie sobie skąpił, ale NAM kupi! Mało tego będzie z tego powodu szczęśliwy i będzie się tym chwalił swoim znajomym!
- Dziś kupiłam persuni nowe kosmetyki! Wydałam 120 zł!
A tego samego dnia zastanawiała się czy może kupić sobie nowy sweterek z przeceny!
Taki człowiek będzie studiować wszystkie możliwe książki żeby nauczyć się pielęgnacji naszego futerka, w razie najdrobniejszej niedyspozycji ściągnie, w panice, weta do domu! Jednym słowem zrobi wszystko żeby NAM było dobrze. Jest nieszczęśliwy jeśli poświęcamy mu za mało uwagi bo np. mamy coś bardziej interesującego do roboty, np. musimy wylizać sobie łapkę. Sprawi nam najlepsze szczotki, grzebienie, kosmetyki, przewozówkę i drapaczek, dostaniemy najwymyślniejsze zabawki. Trzeba przyznać, że potrafią włożyć dużo trudu aby nam dogodzić. Jeśli trafić na zupełnie zbzikowanego, na naszym punkcie, człowieka to nawet zamówi nasz portret i powiesi w reprezentacyjnym miejscu!

Starają się żebyśmy każdego dnia pięknie wyglądali, bardzo staranie pielęgnują nasze futerko, czeszą i szczotkują we wszystkie strony. Pilnują żeby koło oczek nie zrobił się brzydki „zaciek”, kąpią regularnie. Przytną nam pazurki a nawet zlikwidują niepotrzebne „żbiczki” na uszkach. Zapewniają nam smaczne i pożywne jedzonko, a trzeba przyznać, że czasami sporo kosztuje. Moja, czasami jak idzie do pracy, to na pożegnanie jak już poliżę ją w policzek , mówi mi – Idę zarabiać na Twoje mięseczko!

Jest tylko jeden problem – z tego szczęścia, że NAS (w ich przekonaniu) mają, koniecznie chcą nas pokazywać innym ludziom żeby pochwalić się jacy to jesteśmy piękni i zadbani! Snoby takie! I z tego powodu musimy się godzić na to aby od czasu do czasu pojechać z nimi na Wystawę. Ja akurat tego nie lubię, ale wiem że inni moi pobratymcy nawet to polubili! No cóż „de gustibus non disputandum est”, o gustach się nie dyskutuje! Jak ktoś lubi proszę bardzo!! Mnie akurat na tych stojących na półeczce pucharach absolutnie nie zależy, ale Ona jest szczęśliwa. I to staram się zrozumieć!

Poza tym, właściwie kłopotu nie sprawiają, jesteśmy członkami ich Rodzin na takim samych prawach jak inni ludzie i tak nas traktują. Bierzemy udział we wszystkim co się w ich domach dzieje, nawet we wszystkich przyjęciach bierzemy (choć czasami bardzo krótki) udział. Czasami zwracają się do nas, jak nikt nie słyszy, – „moje kocie dziecko”!

Możemy być spokojni, nigdy nas nikomu nie oddadzą. Mamy pewną, stabilną pozycję w ich świecie. I powiem wam szczerze - ja Moją Człowieczycę nawet kocham!

Ooo...! Muszę kończyć, bo woła mnie do codziennych zabiegów pielęgnacyjnych. Normalny początek dnia..

- Chodź do czesania! Oczka umyjemy! No, szybciutko na kocyk!!